บทที่ 142 ร่วมหอ (๑)

รสจูบของหวังซานเย่ที่มอบให้เฉินหว่านอิ๋งอีกคราค่อยๆ ทวีความดุดันหนักหน่วงมากขึ้น เมื่อนึกถึงภาพที่นางให้ความสนิทสนมกับถังลู่หลิน ความหึงหวงพลันบังเกิดขึ้นในหัวใจอย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน เขาเคยหลับนอนกับสตรีมามากมาย แต่พวกนางเหล่านั้นก็เป็นได้แค่สตรีอุ่นเตียงที่มีหน้าที่บำบัดความใคร่ยามที่เขาต้อ...